=Dinsdag, 17 september 2013= Volgens de Duitse Wetterdienst wordt het vandaag zonnig maar wel fris. Woensdag en donderdag worden regenachtige dagen. Reden om deze dag op de fiets door te brengen en niet in de auto. Na een uitgebreid ontbijt gingen we op weg richting het oosten. De camping is smal, maar wel lang. Je fietst 4 kilometer voordat je het campingterrein verlaat. Een groot donker bos met 20 meter hoge bomen lag voor ons. Het was een goed aangelegd fietspad, met een grote verscheidenheid aan hoogteverschillen Tussen de bomen zagen we iets glinsteren en toen we beter keken bleek het een moeras te zijn. Nog nooit eerder gezien. Het eerstvolgende stadje was BANSIN. Een lange boulevard met rechts grote herenhuizen, de ene nog mooier dan de andere. Links liep een wandelboulevard, een breed strand en de Oostzee. Het was er extreem druk voor een doordeweekse dinsdag in september. Het was drukker dan een zondag in het Vondelpark. De totale route van bijna 10 kilometer bleef dat zo. In BANSIN liepen we de pier op. Volgens het reisboek moest langs deze kust de op een na langste pier van Europa liggen. Vanaf de pier zagen we dat deze lange pier een dorpje verderop lag. Vanaf onze pier vertrok een veerboot naar die lange pier en wij wilden zien of wij per fiets sneller dan de boot zouden zijn. Volle kracht vooruit, dwars door de wandelende menigte en menig Duitse wielrijder inhalend. We haalden het niet. De boot was sneller bij de pier in HEERINGSDORF . Op deze lange pier waren winkeltjes en restaurants, zodat het er gezellig druk was. De bediening in het restaurant was echter sikkeneurig en traag. We liepen daar weg. Buiten het piergebied vonden we een klein restaurantje met een vrolijke vrouwelijke bediening. We zaten er lekker buiten in het zonnetje. Het volgende dorpje was AHLBECK, met ook daar een drukke boulevard. De prachtige herenhuizen begonnen zo gewoon te worden dat we er slechts terloops op letten. Het zijn wel pareltjes. We zijn er nu wel van overtuigd dat Nederland het op den duur verliest van het Duitse Oostzee kustgebied. Waar vind je in Nederland in september een overvol bevolkte boulevard van 10 kilometer lang met diverse pieren, prachtige hotels en vertier voor jong en oud. Eenmaal in AHLBECK aangekomen vonden we dat we de volgende 5 kilometer ook nog moesten afleggen. Daar lag de grens met Polen. Er is geen grensbewaking. Een monument, een blauwe streep en een kaal gekapte oude grenscorridor waren de enige kentekens. Nadat we enige tijd hadden stilgestaan bij deze voor ons historische plek gingen we verder Polen binnen. Het plaatsje SWINOUJSCIE had ook een boulevard, maar de sfeer was daar wat meer ingetogen dan in Duitsland. Het aantal jongeren viel direct op. Vanaf de pier te HEERINGSDORF hadden we de haveningang van SWINOUJSCIE gezien met de hoge containerkranen. Die haven wilden we zien en we reden daarom verder naar het oosten. Er lagen grote zeeschepen, die beladen werden. Het is eigenlijk geen haven, maar een monding van de rivier SWINE. We liepen de westelijke havenpier op tot aan het radarbaken, dat leek op de molen van Don Quichotte. Het werd al wat laat en we besloten om richting camper te gaan. Bij de pier van HEERINGSDORF kochten we een ijsje om de nodige calorieën voor de terugreis op te nemen. Hier zijn overigens de openbare toiletten voor iedereen gratis en schoon. Terug in ÜCKERITZ zijn we eerst inkopen gaan doen voor de dagelijkse maaltijden. Daarna zijn we per fiets het dorpje ingegaan om er een restaurant te zoeken. Het dorpje is een beetje saai en per toeval kwamen we in de haven aan. Er was weinig leven, op het havenhoofd lag een verlaten restaurant. Alle tafels waren vol en een vriendelijke serveerster zette ons aan een tafel in de hoek met de mededeling dat er mogelijk ook anderen aan de tafel zouden kunnen aanschuiven, hetgeen ook gebeurde. Het eten was uitstekend en de bediening erg vriendelijk, ze probeerde zelfs haar beste Nederlandse zinnetjes uit. Genietend van een rode ondergaande zon, een vrijwel wolkenloze diepblauwe hemel, een overheerlijke maaltijd, een kopje cappuchino en een bijna volle maan sloten we deze dag in stijl af. Alleen nog even met de fiets terug over enkele hoge heuvels.