=woensdag, 16 april 2025= De gedachten om een voettocht naar ROME te maken stamt al vanuit mijn jeugd. We speelden toen vlak langs de doorgaande weg ARNHEM, NIJMEGEN, ROME . Er was wel eens tegen mij gezegd dat alle wegen naar ROME leiden. Ik stond op de stoep en keek richting het zuiden. Als ik over die weg zou lopen dan zou ik in die stad uitkomen. Ik begon te lopen maar ontdekte al gauw dat het heel ver weg was. Jaren later kwam ik via internet terecht bij Pelgrimswegen. Een site die pelgrimgangers ondersteunt. Via contactdagen kwam ik in gesprek met ervaren lopers. Er bleken diverse routes richting ROME te lopen, waarvan er drie het meest gebruikt werden. Ik had een voorkeur om de oostelijke route te volgen, omdat die reis slechts twee talen vereisten: Duits en Italiaans. Ook uit onze vele reizen door EUROPA kenden we deze omgeving. Nadeel was wel dat we in het Italiaanse deel van de route een keer flink verdwaald raakten in de bergen en met angst steeds hoger de bergen in raakten. Het voetpad liep steeds steiler naar boven en werd ook nog eens steeds smaller en gladder. We hadden de keus. Omhoog gaan en hopen dat we een betere weg zouden vinden, of naar beneden gaan en deels glijdend naar beneden schuiven in het zicht van zeer steile afgronden. We besloten om omhoog te gaan. We kwamen uit bij een vluchthut en voelden ons veilig. Onze GPS gaf echter aan dat we nog niet op het eindpunt waren. We moesten nog 400 meter verder omhoog. De laatste 10 meter ging vrijwel loodrecht omhoog. We hoorden leef geluiden. Die laatste meters zouden we ook overwinnen. Mijn hoofd kwam boven het maaiveld uit en het eerste wat ik zag was een parkeerplaats met auto's. We hadden dit punt ook kunnen bereiken door lopend over de straat te wandelen.