=Dinsdag, 13 februari 2018=

Deze dag stond in het teken van de grens tussen Noorwegen en RUSLAND . De excursie begon met een stedentrip door KIRKENES . Een mooie plaats en redelijk groot. We reden over besneeuwde wegen en grote velden vol sneeuw. Later begreep ik dat dit bevroren meren waren, waarop vissers via gaten in het ijs aan het hengelen waren. De teksten in KIRKENES zijn zowel in het Noors als in het Russisch. We begrepen dat bewoners binnen een straal van 30 kilometer van de grens vrij toegang hadden tot elkaars grondgebied. Visa waren voor hen niet nodig. In het stadje bezochten we een schuilbunker uit de tweede wereldoorlog . Het hele dorp is tijdens deze strijd volledig weg gebombardeerd. De bunker was bijzonder primitief, geen elektra, geen sanitair, geen water, geen verwarming. Alleen veiligheid tegen de duizenden bommen die er gedropt zijn. De Duitsers werden door de Russen verdreven, maar niet nadat de Duitsers de tactiek van de verschroeide aarde hadden toegepast. De bevolking begreep na de bevrijding niet waarom de naar Engeland gevluchte regering geen enkele hulp bood. Zonder dat zij het toen beseften gleden zij vanuit de tweede wereldoorlog in de koude oorlog. De al honderden jaren bestaande vriendschap tussen KIRKENES en RUSLAND veroorzaakte dat zij niet vertrouwd werden door hun pro Amerikaanse regering in OSLO . Het schijnt nog heden ten dage zo te zijn dat bewoners uit deze streek niet opgenomen worden in het Noorse leger. Al met al was het bezoek aan de bunker indrukwekkender dan de Russische grens . Dat is een verlaten gebied met veel ambtelijke gebouwen en grensborden. Er is wel een souvenirwinkel van tien bij vijf meter vloeroppervlak Marja werd tijdens het avondeten plotseling behoorlijk ziek. In de avond stond er een behoorlijke wind. De deur aan de windzijde kon je alleen met zeer veel kracht open krijgen. De hemel was vrijwel onbewolkt en tegen 22 uur was de gehele noordelijke helft van de hemel gevuld met NOORDERLICHT . Op de foto hiernaast zie je het noorderlicht gordijn. Rechtsboven is een deel van de railing op de scheepsbrug. Het Noorderlicht begon al naar groen te neigen,maar voor het blote oog bleef het schijnsel voornamelijk wit. Elke minuut was het patroon volledig veranderd. Soms werden gedeeltes in lichtkracht zwakker op andere plekken juist sterker. Het was een prachtig schouwspel waar je twee uur lang in de bijtende kou maar beschut tegen de storm naar bleef kijken.