=Vrijdag, 20 september 2019=

Vandaag gaan we eerst twee informatieposten bekijken van het aangrenzende PARQUE NACIONAL DE CABAÑEROS . Het is geen klein park. Om de eerstvolgende post te bereiken rij je bijna 30 kilometer langs de grens van het park. We kwamen aan en het was er stil. De niet opvallende ingang gaf geen zicht op een gebouw. We zagen alleen bomen en struiken langs een smal houten pad. We besloten het pad te volgen en zagen bij elke boom een naambord met uitleg over de boom staan. Gaf vertrouwen dat het wel goed zat. Het gebouw lag op10 minuten lopen en bij binnenkomst schrok een man op. We raakten aan de praat waarbij de man zo goed als mogelijk in het Engels uitleg gaf. We snapten er weinig van maar we hadden alle drie lol, omdat we elkaar soms wel en soms niet begrepen. We maakten hem een compliment over het Engels want andere Spanjaarden durfden helemaal geen Engels te spreken. Vol trots liep de man naar zijn bureau en liet ons zijn opengeslagen boekje “Engelse les voor Spanjaarden” zien. Hij schrok bij binnenkomst van ons, omdat hij volop verdiept was in zijn taalboek. Marja moest in zijn aantekenboek de Engelse vertaling “Viewpoint” geven voor het Spaanse “Punto de vista”. Hij had er plezier in en na enige tijd kwam hij aan met een boekje over het park dat geschreven was in het Engels. Een unicum, omdat je vrijwel alleen boekjes in het Spaans kan vinden. Hij startte voor ons een film op over het park. We verlieten het park na een rondgang door het museum en een bezoek aan een openlucht museum waar je een beeld kreeg hoe mensen in het verleden woonden en leefden. Plaggenhutten en waterputten. De tweede informatieplek van het park was nabij een stuwdam. Hier was geen manbezetting en het stuwmeer bleek al behoorlijk leeg te zijn. Onderweg naar onze gekozen bestemming kwamen we tot de conclusie dat we te laat bij die camping zouden aankomen. We besloten om een andere plaats te zoeken. Dat werd RIAZA op 1200 meter hoogte. Op deze camping waarschuwden ze ons voor een grote groep Spaanse kampeerders die voor een jaarlijkse bijeenkomst hier terecht waren gekomen. Ze maakten volgens de receptie veel lawaai. Wij vonden het wel gezellig en we ervoeren totaal geen overlast. Omdat we vroeg waren zijn we met de fiets naar het stadje gereden. Onderweg was het erg druk op straat met muziek en mannen met halsdoekjes. Er liepen groepen meisjes en jongens rond met fel gekleurde identieke truien. Sommige groepen waren geel, anderen blauw of rood. In het centrum was het kermisachtig druk en we zagen een grote rode ronde muur van wel 8 meter hoog. Het was een geïmproviseerde arena voor stierengevechten. Alle bars en restaurant zaten overvol met drinkende en pratende mensen. Volop feest in de stad met bloed van de stieren dat over de straat wegstroomde. In het donker reden we met de fiets terug naar de camping. Auto’s rijden ruim om je heen, maar we vonden het veiliger om over de voetpaden te gaan rijden. We gingen slapen met op de achtergrond het geluid van een onweer.