=Zondag, 22 september 2019=

Het had vrijwel de gehele nacht geregend en het was koud. Hooguit 10 graden. De camping lag aan een stuwmeer dat we eerst bezochten. Omdat het koud was hebben we wat foto’s genomen en zijn verder gereden. Onderweg zijn we gestopt in de stad VITORIA . Een rijk aandoende studentenstad met prachtig onderhouden gebouwen, weidse wandelstraten volop voorzien van zonwerende lanen. Ondanks de vele wandelaars en spelende kinderen straalt de stad rust uit. Het centrale stadsplein is een samenkomst plek. Op alle straten zie je terrasjes bij bars die vol bezet zijn met mensen. Echt een zondagmiddag tafereel. Op sommige woningen zie je muurschilderingen die duidelijk door vakkundige kunstenaars zijn aangebracht. We willen proberen om zo noordelijk mogelijk in Spanje te komen. We stoppen bij een wegrestaurant om café con leche met croissant te bestellen. Een overweldigde drukte. Buiten op het terras zitten tientallen mensen, in het restaurant is het nog drukker. Aan grote langwerpige tafels liggen witte kleden. Daar krijgen mensen hun bestelde menu’s . Aan de 30 meter lange bar staan allemaal mensen naast elkaar te eten en te drinken. Iedereen wordt aan de lange bar geholpen door een tiental mensen die exact weten wie wat bestelt en waar ze het moeten pakken. We bestelden croissant en de serveerster moest die tien meter verderop halen. Het ziet er chaotisch uit maar het blijkt een snel werkend systeem te zijn. Je bestelt wat en binnen vijf minuten staat alles voor je neus. Grappig is om ook hier te zien dat je aan de bar alles wat je niet gebruikt op de grond moet gooien. De vloer licht bezaaid met servetjes, stukjes brood, suikerzakjes,etc. We rijden naar ESPINAL waar een camping aan de voet van de PYRINEEËN licht. Onderweg veel politie die achter ons rijdt en een vekeerscontrole houdt. Wij mogen doorrijden. Gegeten in het restaurant van de camping. Die gaat hier pas om 20 uur open en om 21 uur zie je nog rustig mensen binnenkomen.