=Donderdag, 5 september 2019=

Het regende en waaide vannacht flink. Ik hoorde het kraken van afgebroken takken. We hadden moeite met wakker worden. We moeten naar het politiebureau om de vermissing te melden. Pas om half tien gingen wij douchen. Eigenlijk hadden we al om negen uur op het politiebureau willen zijn. Lopend naar de douche zagen we een politieauto het camping terrein oprijden. Schertsend zeiden we tegen elkaar dat ze het paspoort komen brengen. De camping heeft lekker warme douches, helaas wat krap qua maten, waardoor je je buiten de douchecel moet afdrogen en aankleden. Lopend naar de auto kwamen de twee agenten mij tegemoet en liepen begeleid door een camping medewerker gehaast voorbij. Bij onze auto aangekomen sprak een Franse man mij aan en zei dat de agenten naar ons opzoek waren. Ren achter ze aan zei hij alleen maar. Gelukkig stond de politie auto er nog. Na een minuut kwamen de agenten aanlopen en ik vroeg of zij het paspoort van Marja hadden gevonden. Hij keek mij aan en vroeg hoe ik heette. Daarop liet hij de foto zien en vroeg wie dat was. Ik zei: ”mijn vrouw”. We gingen naar de receptie om een ontvangst bewijs te tekenen. Hij sprak geen Engels nog Frans en ik wist niet goed hoe ik hem moest bedanken. Moet ik hem iets geven? Is dat omkoping, bovendien had ik helemaal niets bij me om te geven. Ik heb ze uitgebreid bedankt en handen geschut. Na een rustige dagstart zijn we op weg gegaan naar PONFERRADA De dag begon met veel regen 17 graden en eindigde in de zon met 27 graden. Dat weerspiegelde ons gevoel na het paspoort verlies.