=Maandag, 1 oktober 2007= We stonden al vroeg op. Ook vandaag zou het prachtig weer worden. Blauwe lucht, zonnetje en het werd al snel warm in de zon. Veel ochtend gesprekken gevoerd met de buren. Een Nederlands echtpaar uit de buurt van Rotterdam vertelde over hun reizen naar de Balkan en over een cruise die ze gemaakt hadden. Een Duits echtpaar uit Keulen vertelde over hun omzwervingen in Toscane en hun bezoeken aan Cadzand. Een Belgische vrouw uit Antwerpen vertelde over Italië en Amsterdam. Tegen elven waren we pas klaar om te vertrekken. Ons reisdoel was ORTA SAN GUIGLIO naast het meer van LAGO d'ORTA vlak bij de Zwitserse grens. Mensen in Italië zijn hoffelijk. We wilden wegrijden bij een parkeerplaats aan de autostrada toen een man zijn auto parkeerde in het vak voor ons. Wij besloten om achteruit weg te rijden. De man begon druk te gebaren, stapte weer in zijn auto en reed achteruit, zodat wij vooruit weg konden rijden. Daarna zette hij zijn auto weer terug. We maakten een stop in PARMA om de stad te bekijken. Op een pleintje maakte ik wat foto's. Een oudere man sprak mij aan en begon in vloeiend Italiaans uitleg te geven over de basiliek. Hij sprak over de bouwstijlen op het plein, de strijd tussen Parma en Rome, de strijd tussen lokale edellieden, het plat gebombardeerde PLAZA DEL PILOTE. Hij nam ons helemaal mee naar het plein. We hebben daar wat rondgekeken en haalden een ijsje. Dat was helemaal opgebouwd uit geboetseerde bladeren, zodat het leek alsof we een roos opaten. Op het plein heerste een lome gezelligheid die doet denken aan een Amsterdams park tijdens een mooie warme nazomermiddag. Op de straten vrijwel geen auto's, wel veel fietsers. Op onze Hollandse fietsen gingen we in de stroom mee op rood geasfalteerde fietspaden. Opvallend veel elektrische fietsen, ook met jonge mensen erop. De DUOMO DI PARMA is indrukwekkend, net als in POMPEÏ zijn alle muren beschilderd in de kleuren zwart, goud, bruin en grijs. De vloeren zijn grotendeels rood marmer. De weg naar de camping was weer stijl, bochtig, donker en ging ook dit keer weer via piepkleine dorpjes met smalle straatjes. Mensen schrikken op als wij in het donker door hun dorp komen rijden. Op de camping staan we 5 meter van een meer af. Drie meter boven ons hoofd loopt een doorgaande weg en een treinrail. Ben benieuwd hoe het er morgen uitziet.