=Vrijdag, 14 mei 2010= Het is een dag met ongewone herinneringen. Dit is de eerste dag van onze vakantie naar Italië, de dag waarop we precies 28 jaar getrouwd zijn, de dag waarop Rotterdam 70 jaar geleden is gebombardeerd, de dag waarop ik voor de eerste keer van mijn leven in een hospice terecht kwam. Het hospice in Utrecht is ondergebracht in een oud parochiehuis van een kerk, waar mensen hun laatste levensdagen mogen doorbrengen. De mensen worden er verzorgd door vele vrijwilligers. Wat een prachtig initiatief en wat een lef van al die vrijwilligers om dit op te pakken. Je krijgt een binding met mensen die belangrijk voor je gaan worden, maar waarvan je weet dat je ze op korte termijn kwijtraakt. We hebben vanmiddag onze camper opgehaald. We willen dit jaar naar REGGIO di CALABRIA reizen, een stadje in de teen van Italië recht tegenover SICILIË. We nemen afscheid in het hospice zonder te weten of we elkaar over drie weken nog kunnen spreken.