=Zondag, 16 september 2007= Om 9 uur wakker geworden na een goede nachtrust. Dit ondanks een groot aantal bussen met middelbare scholieren die zelfs 's nachts de Raststätte aandoen. Doorgereden via Zwitserland waar iedereen naar de kerk was of bij opa en oma op bezoek. De doorgaande wegen van BAZEL waren vrijwel verlaten. De ST GOTTHARD , daar zouden we voor het eerst met een automaat de bergen ingaan. Toch wel een beetje zenuwachtig, iets wat ik bij mezelf niet verwacht had. Het is altijd weer even goed uitkijken dat je de goede afslag pakt, anders kom je in de tunnel terecht en dat willen we niet. De berg op gaat goed met de automaat. De haarspeldbochten gaan vloeiend voorbij en ook als je tegenliggers op het laatste moment ziet hoef je niet op het motorgeluid te letten. Je kunt je helemaal concentreren op het ontwijken van de tegenligger. Wel merk ik dat ik de neiging heb om de bocht te snel in te gaan. Met handschakelen neemt de snelheid automatisch af, maar bij een automaat moet je daar bewust mee bezig zijn. Een ander klein bijkomend detail is dat je toerental in de haarspeldbocht af neemt en dan gaat de automaat schakelen. Gevolg is dat de auto snelheid gaat krijgen precies op het meest kritische punt van de bocht. Je duikt als het ware richting afgrond. Schrok ik even van, maar als je het weet houd je daar vanzelf rekening mee. Boven op de ST GOTTHARD was het mistig. Het zijn overtrekkende wolken, zodat het ene moment het zicht 1500 meter is maar de volgende seconde is het afgenomen tot 25 meter. Zoals gewoonlijk drinken we daarboven even een kopje koffie. Bergafwaarts is een makkie, doordat je de automaat in de handschakelstand kunt zetten. Tikje op, tikje af. Koppeling heb je niet nodig. Truus, ons navigatiesysteem van Route66 geïnstalleerd op een MIO168 pocketpc bracht ons vlekkeloos naar LUGANO. Vandaaruit nemen we de weg PIANO PORLEZZA via GANDRIA. Al tientallen malen gereden op weg naar ons schoonzusje Pia die daar woont samen met ons nichtje Glenda. Het is een echt Italiaanse weg met haarspeldbochten, wegversmallingen precies in bochten, nauwe dorpjes, bussen en vrachtwagens als tegenligger. Met onze automaat reed het prachtig, zelfs een Italiaanse Porsche bleef verbaasd achter ons rijden, omdat hij ons niet kon inhalen. Op de camping werden we direct herkend door de campingbeheerster en haar moeder, die we liefkozend Oma noemen. Even kort de familieberichten doorgepraat. 's Avonds bij Pia langsgegaan, maar ze bleek niet thuis te zijn. Dan maar een rustig uurtje lezen bij de camper. Midden in de nacht opgestaan om handdoeken van de waslijn te halen. Het regent en in de verte horen we onweer. Het is pas 4 uur.