=zaterdag, 07 juni 2025= Gisteren waren er twee situaties die ik nog wil vertellen. Het restaurant dat we gistermiddag bezochten dateert uit 1639. Toen stond café Wildeman al op de kaart. Mogelijk heeft Napoleon er geslapen tijdens zijn trektocht. Toen ik bij het betalen een fooi gaf zei de barmevrouw dat ze me zou laten werken. Ik kreeg de muntjes van de fooi in handen en moest ze gooien op de toog van de bar. De toog is een soort afdak boven de bar. Het was een plaatselijke gewoonte om muntjes van de fooi erop te gooien. Vanochtend regende het bij het opstaan. We wisten dat het een regendag zou gaan worden. We ontbeten in het Paviljoen. Een familie kwam er ook schuilen met zes volwassenen en een tiental kinderen. Een drukte vanjewelste . Op internet zagen we dat het tussen 8 en 9 uur droog zou zijn. In die tijd konden we de tent afbreken en bleef alleen het buitenblad van de tent nat. Die wordt verpakt in een waterdichte zak dus daar hebben we geen last van. Gezien de weersvoorspelling deden we regenkleding alvast aan. En als je jezelf goed voorbereid dan blijkt het uiteindelijk overbodig. We hebben gedurende de vijftien gelopen kilometers misschien 1 of 2 kleine buitjes gehad. We kwamen onderweg enkele kapelletjes tegen wat ons inspireerde om kerken te bezoeken vanwege de stempels. Bij een viertal kerken was de deur op slot. Bij een pastorie belden we aan. De jonge mevrouw was geen kerk vrijwilliger maar huurde het pand van de kerk. Ze gaf ons de hint om bij het café tegenover de kerk navraag te doen. Het was een echt bruin café zonder gasten. We hebben gepraat met de uitbater en zijn vrouw. Sinds de aanleg van een snelweg komt er vrijwel geen doorgaand verkeer. Ook zij bevestigden het verhaal dat de bruine cafés verdwijnen vanwege gebrek aan jonge opvolgers. De man vertelde dat er maar een klein aantal pastoors de kerken bemannen in een groot gebied. Via de plaatselijke krant moet je opzoeken welke kerk komende zondag de dienst uitvoert. Morgen (zondag) is de kerkdienst om half tien in SWOLGEN. Daar gaan we naartoe om de pastoor te ontmoeten. We waren op zoek naar een café. In TIENRAY zagen we een gebouw dat erop leek, maar in het hele dorp waren er amper mensen op straat. Toen we een gezin naar binnen zagen lopen gingen wij er achteraan. Het bleek een modern ingerichte ijssalon te zijn, die helemaal vol zat met sorbet etende mensen. We wilden na het afrekenen op route naar de camping. Terwijl we de juiste weg wilden inslaan moesten we de weg vrijmaken voor een toegesnelde brandweerwagen . Even verderop in de straat zagen we dikke zwarte rookwolken. We moesten erlangs maar dat kon niet. De politie had de hele straat afgezet. Na een poosje gingen we opzoek naar een alternatieve route. Die liep door een bos en was makkelijk te lopen. De “ Mini-Camping De Okkernoot ". Vroeger stonden hier walnootbomen. Ook hier zijn de beheerders vriendelijke en behulpzame mensen, is de camping ook na vijf uur open, is er een speciaal tentenveldje, is er een Paviljoen om droog te blijven, omdat men altijd wandelaars en fietsers wil kunnen opvangen. Op dit moment (22 uur) zitten Henri en Marja in de tent het dagboek bij te werken, horen we een zacht getik van de regen, zingt er dichtbij een merel, verderop mezen, een dorpsfeest vijf kilometer verder in TIENRAY.