= Woensdag, 18 september 2024= Op weg naar de camping in NAZARÉ . Het lag aan een resort en zou dus wel duurder zijn dan onze standaard campings. We besloten om zo weinig mogelijk gebruik te maken van tolwegen. Het voordeel was dat je kunt genieten van de mooie natuur. In TOMAR bezochten we een groot kasteel dat oorspronkelijk toebehoorde aan de kruisridders. Een immens groot gebouw. Elke verdieping had een eigen met keramiek bezette lambrisering. Bij het entree betalen vroeg de kassier iets aan ons. Het bleek dat hij wilde weten of we gepensioneerd waren. We kregen vervolgens 50% korting. Alle muren en ramen van het gebouw waren voorzien van indrukwekkend beeldhouwwerk. We hadden een aantal uren door het gebouw gezworven en liepen terug naar onze camper. Een bijzondere plek. Het leek een oude afgeschreven en niet meer gebruikte camping uit de jaren 60. Alle nog staande gebouwen waren opgetrokken in beton met ijzeren deuren. Het terrein stond vol met campers alsof de camping nog in gebruik was. Je hoefde geen parkeergeld te betalen. We reden vervolgens naar het plaatsje FATIMA . We zetten onze camper op een klein parkeerterrein naast een mooie witte kerk. We keken een beetje verbaast naar een grote groep vrouwen en een klein aantal mannen die per bus aankwamen. Een in het zwart geklede man en een jonge vrouw leken uitleg te geven aan de groep over deze kerk. Dit ging vlekkeloos over in een gebed door de zwart geklede man, waarna een gezamenlijk gezang klonk. De groep ging vervolgens de kerk in. Duidelijk een groep parochianen die onder begeleiding van de kapelaan een dagje uit waren. Marja wist dat het stadscentrum nog zo’ n drie kilometer verderop lag. Om de conditie op peil te houden besloten we om er lopend naartoe te gaan. Hoe dichter we het centrum naderden hoe meer Mariabeelden we zagen in de etalages. We liepen een toegangspoortje door en stonden plotseling op een gigantisch groot plein. Op het plein bewogen mensen op hun knieën richting de basiliek. Op het eind van hun bedevaart kwamen ze terecht bij twee met glas overdekte locaties waar priesters een gebedsdienst hielden ondersteunt door een koor van religieuze zusters. Tegen zeven uur in de avond kwamen wij aan bij de camping in NAZARÉ. Volgens de ANWB gids een van de betere campings. Via campingborden langs de weg konden we het makkelijk vinden. Bij de receptie bleek echter dat de camping niet meer bestond. Het was een resort geworden met een dagprijs van honderd euro per dag. Via internet vonden we gelukkig een andere camping. We reden ernaar toe, maar de toegangsweg was afgesloten vanwege wegopbrekingen. En dan laat de app Maps je in de steek, want als je een omleiding probeert dan wordt je steeds terug verwezen naar de afgesloten weg. Dan maar via de kaart van maps een eigen omleidingsroute vinden. Dat is niet makkelijk op een kleine handheld telefoon. In het donker kwamen we aan. De camping was overvol maar was niet ingedeeld in parkeervakken. Je moest je camper maar ergens tussen de bomen neerzetten en kijken of er elektra op die plek was. Wat erger was dat de camping erg veel duinzand als ondergrond had. De auto zakte weg in deze ondergrond en dat merkten we de volgende dag.