=woensdag, 18 juni 2025= Bij het opstaan om zes uur voelde je de warmte op het grasveld naar de douches. Iemand stelde voor om een tropenrooster te lopen. Dat houdt in dat we in de avond douchen en daardoor 's morgens al om 7 uur onderweg kunnen. Vandaag liepen we om acht uur op straat. Aanvankelijk lekker koel, maar naarmate de tijd verstreek werd het steeds warmer. En weer kwam het boomloze karakter van deze streek naar boven. Straten lang liepen we door betondorpen . Betonnen gevel, voortuin van stoeptegels, straat van klinkers, stenen tuin, stenen gevel. En daar dan de hele dag de volle zon op. We zagen niemand op straat. We liepen drie cafe's voorbij die alle gesloten waren Onverwacht liepen we langs een bakker en door de donkere ramen zagen we een interieur dat leek op een lunchroom. Binnen konden we inderdaad wat eten en drinken. We raakten aan de praat met huisvrouwen die er brood kwamen halen. Op een gegeven moment liepen we naast het Julianakanaal . Dat was op een kilometers lange kaarsrechte weg zonder bomen. Geen mogelijkheid om aan de zon te ontsnappen. Marja had last van een pijnlijke knie en ze was uitgeput door het Sahara klimaat. Met de grootste moeite bereikte ze de “ Kampeerplaats Aan de Diek ”. De mevrouw van de camping had de locatie drie weken geleden voor het eerst geopend. Ze liep mee om een schaduwrijk plekje aan te wijzen. Ze bracht stoelen en een tafel, plus en fles icetea. Met enige moeite konden we ons ertoe zetten om eten klaar te maken. We besloten om een dag rust te nemen en te kijken of we een oplossing voor Marja's knie kunnen vinden. De mevrouw van de camping blijkt ergotherapeut te zijn. Ze kijkt of zij materiaal heeft dat de pijn verlicht. Overmorgen gaan we verder lopen. Blijft de pijn dan breken we de tocht in MAASTRICHT af.