=dinsdag, 27 mei 2025= De hele nacht heeft het net als overdag gestormd. Door gebruik te maken van de wandelstokken bleven we rechtop lopen. 's Nachts hoorde je geregeld de wind aanzwellen. Het bereikte onze tent die daardoor sterk over helde, weer terug veerde en de volgende windstoot opwachtte. De tent bleef stand houden. Alles dreigde nat te worden van de regen. Marja had haar voorzorgen goed geregeld door spullen doordacht in waterdichte zakken op te bergen. We brachten onze spullen naar een gemeenschapsruimte waar we de rugzakken droog konden inpakken. We wilden in EDAM ons ontbijt samenstellen in een winkel. De techniek hielp ons want de app "maps" brengt je via de kortste route op de juiste plaats. Het regenen was opgehouden en we wilden op een terras koffie met appeltaart bestellen. We liepen langs de kerk waar ik in het verleden foto's had gemaakt van communies en vormsels. Voor het pelgrimcertificaat moeten we via stempels in een Pelgrimpaspoort aantonen hoe we gereisd zijn. We belden aan bij de pastorie. Misschien is er iemand die ons kan helpen. Een vriendelijke mevrouw deed open en na ons verzoek te hebben aangehoord bedacht zij dat de kapelaan misschien wist of er een stempel bestaat. De mevrouw liet ons binnen en nodigde ons uit voor de koffie. Toevalliger wijze waren er op dit moment enkele vrijwilligers aanwezig. Er ontstond een zeer gezellige sfeer en al pratende kenden we elkaars bekenden. Een mevrouw uit WARDER die de communicanten begeleid en een pastoor uit Brazilië die naar nu blijkt de deken is van EDAM, MONNICKENDAM, PURMEREND. We kregen zelfs appeltaart met slagroom. Wat nog meer indruk maakte was dat de kapelaan bij ons afscheid een speciaal gebed voor de Pelgrim over ons uitsprak en ons de zegen gaf. In MONNICKENDAM gaven we ons over aan aardse geneugten. Een glaasje fris met een tosti als verlate lunch. Op weg naar ZUNDERDORP kregen we te maken met een wegblokkade. We moesten ruim een kilometer omlopen. Daarna begon het te miezeren. Net te weinig om onze regenkleding aan te doen. ZUNDERDORP blijkt een lintdorp te zijn. Je denkt we zijn er bij de volgende bocht, maar dan moet je toch nog verder doorlopen. Redelijk nat kwamen we aan op de camping. Gezellige gesprekjes hadden we met de vriendelijke eigenaar van de minicamping "Uilenstekkie" , een man uit BREDA, een jonge vrouw die er tijdelijk woont, een lerares. Kortom: een dag vol vriendelijke mensen