=zaterdag, 31 mei 2025= De ochtend begon zonnig. Volgens sommigen op de camping zou het 27 graden worden. Wandelen met continu een zon op je hoofd is onaangenaam. Onze bepakking valt op en regelmatig vragen mensen of wij een rondje Nederland gaan doen. De monden vallen open als we Rome als doel aangeven. Gelukkig valt een groot deel van de route in de schaduw van de bossen. Ergens tussen die bomen kwamen we in gesprek met een mevrouw die de Camino had gelopen . We wisselden ervaringen uit en haar ogen spraken boekdelen over haar gelopen hiking. Zij liep trajecten van 25 tot 30 km. Dat lukt ons niet zeiden we, waarop zij net als de pastoor van gisteren aangaf: " je kunt alles, als je maar wilt ". Onverwacht liepen we langs het " Herman van Veen, Arts Centre ". Nieuwsgierig besloten we het terrein op te lopen. Het was tevens ons 10 km rustpunt, wat betekende dat we er koffie met gebak konden bestellen. Verder lopend kwamen we langs vliegveld SOESTERBERG . In de bossen van Soesterberg realiseerden we ons dat we geen contact hadden gelegd met de camping. Uit het gevoerde telefoongesprek bleek dat de camping in WOUDENBERG geen plek meer had. Vier andere campings gaven hetzelfde antwoord. We zochten via internet naar plekken waar we terecht konden. Austerlitz lag het dichtste bij en op internet kwam een scouting groep naar voren. Daar was misschien een uitwijk. Stevig doorlopen want we konden niet zien hoelaat de camping zou sluiten. Een paar keer fout gelopen. In maps geeft een driehoekig symbool aan waar je loopt. Steeds denk ik dat de pijl de looprichting aangeeft. Dat is echter de fout. De pijl geeft geen richting aan . Een beetje moedeloos besloten we om wat te eten of drinken. Bij een groot huis midden in het bos zaten enkele meisjes op de stoep. Wij vroegen of we onze watervoorraad mochten aanvullen. Het bleek een groep uit URK te zijn die daar een weekendje hadden doorgebracht. Natuurlijk mochten we water tappen. Ze stonden op het punt om weer naar huis te gaan. Voor we het beseften kwamen ze met brood, kaas, mandarijnen en broodbeleg aanzetten. Het was over. We namen niet alles aan met het argument dat we het gewicht niet konden dragen. Met brood en mandarijnen gingen we verder. Uiteindelijk kwamen we op de straat waar het scouting centrum zou moeten liggen. We zagen echter niets. De hele weg was omzoomd door lage bossages. Nergens inritten. De scouting beheert midden in het bos een grote camping. Zo goed verspreid in het bos dat het van buiten onzichtbaar was. We liepen binnen in het Beauforthuis. Ik vroeg naar soep maar ze had dat net afgesloten en in de koeling geplaatst. Blijkbaar zag ik er zo beroerd uit dat ze voorstelde de soep op te warmen in de magnetron. Voor twee personen was het niet echt genoeg. Niet erg, de bouillon geeft het benodigde zout. Marja sprak ondertussen met een man die diverse tips natrok bij zijn kennissen. Helaas zonder resultaat, wel gaf hij ons aan hoe we naar de scouting moesten lopen. Hij ging ons achterna om ons op de juiste weg te zetten. De ontvangst was buitengewoon vriendelijk. We kregen een plaats toegewezen en om ons wat op te monteren een bak heerlijke koffie. Terwijl ik dit schrijf zit ik vlak voor de receptie op een bankje. Zojuist kregen we warme lekkere koffie. Marja kreeg te horen voedsel veilig op te bergen. Vanwege de wolven Om te onthouden: de PBC SCOUTINGGROEP in AUSTERLITZ . De afkorting PBC staat voor Padvinders Buiten Centrum